Q&A

Prawidłowo leczona (kontrolowana) astma pozwala na wykonywanie wysiłku fizycznego, a nawet wyczynowe uprawianie sportu. Chorujący na astmę sportowcy uzyskują, tak jak zdrowi, wybitne osiągnięcia, w tym zdobywają medale olimpijskie.

Astma oskrzelowa najczęściej jest rozpoznawana w dzieciństwie, ale jako choroba przewlekła może towarzyszyć pacjentom w dorosłym życiu. Ponadto, istnieje postać astmy o późnym początku, rozpoznawana w dorosłym czy nawet podeszłym wieku. Zwykle, astma rozpoznawana w dzieciństwie ma związek z alergią oraz towarzyszą jej inne choroby o podłożu atopowym, np. alergiczny nieżyt nosa czy atopowe zapalenie skóry.

Astma nie jest przeciwwskazaniem do utrzymywania aktywności fizycznej. Wręcz przeciwnie, aktywność fizyczna sprzyja leczeniu astmy, poprawiając ogólną sprawność organizmu oraz wspomagając rozwój mięśni oddechowych. U osób, u których objawy astmy są prowokowane przez wysiłek fizyczny, należy się przed nimi zabezpieczyć, stosując przed planowanym wysiłkiem (około 15 minut wcześniej) lek rozkurczający oskrzela . Należy również brać pod uwagę warunki, w jakich wykonywane są ćwiczenia fizyczne. Osoby uczulone na pyłki roślin powinny oczywiście unikać na nie ekspozycji, zważając na kalendarz pylenia i nie planować biegania lub wycieczek rowerowych w tym okresie. Podobnie, pacjenci, u których zaostrzenia astmy są wywołane ekspozycją na kurz, powinni unikać słabo wietrzonych sal gimnastycznych, materaców i sprzętów sportowych, w których gromadzi się kurz. Astmatykom zalecane są ćwiczenia ogólnorozwojowe, stymulujące mięśnie oddechowe, takie jak pływanie, jazda na rowerze czy joga.

Tak, jednak jest to tylko jedna z hipotez przyczyn rozwoju  astmy, tzw. hipoteza higieniczna, wg której poprawa poziomu higieny życia i zmniejszenie ryzyka infekcji środowiskowych we wczesnym dzieciństwie zwiększa ryzyko wystąpienia choroby. Ma ona jednak zarówno zwolenników, jak i przeciwników. Teorię tę tłumaczy się związkiem stymulacji układu odpornościowego przez drobnoustroje, która jest swoistym rodzajem treningu w rozpoznawaniu przez niego zagrożeń. Zważywszy na bardzo złożony obraz choroby oraz wciąż dokładnie niewyjaśnione podłoże, nie ma obecnie podstaw do obniżenia standardów sanitarnych w celu zapobiegania rozwojowi astmy.

Astma aspirynowa występuje u ok. 5-10% chorych na astmę (w przypadku astmy ciężkiej nawet 20%) po zastosowaniu leków z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych, np. aspiryny. Występują wówczas objawy napadu astmy, nieżytu nosa, pokrzywka i obrzęk naczynioruchowy, a w ciężkich przypadkach nawet wstrząs anafilaktyczny. Objawy pojawiają się zwykle po 30-120 min. od zastosowania leku, ale mogą wystąpić nawet do 24 godzin od jego przyjęcia. Ponieważ nadwrażliwość na aspirynę występuje często u chorych z astmą i objawami przewlekłego zapalenia zatok i błony śluzowej nosa, zespół tych objawów nazwano triadą aspirynową.

W rodzinach, gdzie oboje rodzice chorują na astmę, ryzyko pojawienia się tej choroby u ich dzieci wynosi ok. 60%. Jeśli tylko jedno z rodziców choruje na astmę, ryzyko szacowane jest na poziomie 20-40%, przy czym większe jest, gdy choruje matka. Gdy oboje rodzice są zdrowi – poniżej 5-10%.
W przypadku choroby jednego z bliźniąt jednojajowych, ryzyko zachorowania drugiego wynosi 80%. Rodzinna skłonność do występowania astmy jest spowodowana faktem, iż choroba jest częściowo dziedziczna, tzn. dziedziczy się predyspozycję do wystąpienia choroby, ale do jej ujawnienia potrzeba działania niekorzystnych czynników środowiskowych.

leczenie astmy, zaostrzenie astmy, jak żyć z astmą, czy mam astmę, astma badania, FAQ astma